Intro
Contents
GRUPA BESKIDZKA GOPR
POCZĄTKI RATOWNICTWA GÓRSKIEGO W BESKIDACH
Ruch turystyczny w Beskidach rozpoczął się już na przełomie XIX/XX wieku. Jednym z głównych propagatorów turystyki był Hugon Zapałowicz, z którego inicjatywy w 1906 roku zbudowane zostało schronisko na Markowych Szczawinach pod Babią Górą.
Działalność turystyczną na terenach Beskidów prowadziło Polskie Towarzystwo Tatrzańskie oraz niemiecka organizacja Beskidenverein na zasadzie rywalizacji.
W roku 1930 powstało Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa z siedzibą w Krakowie, które rozwijało działalność na terenie od Beskidów po Czarnohorę. W marcu 1937 r. założono Czarnohorskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe PTT w Worochcie. Ponieważ ówczesna sekcja ratownicza PTT w Zakopanem zajmowała się tylko Tatrami, Towarzystwo Krzewienia Narciarstwa w porozumieniu z Polskim Związkiem Narciarskim od roku 1933 zaczęło tworzyć na terenie całych polskich gór sieć stacji ratowniczych. Pierwsze takie stacje powstały w sezonie zimowym 1933/34 w schroniskach PTT pod Pilskiem na Hali Miziowej i pod Babią Górą na Markowych Szczawinach.
W lutym 1937 roku tworzy się związek Babiogórskiego Pogotowia Ratowniczego przy Komisji Klimatycznej w Zawoi. Oddział Babiogórski PTT w Żywcu w dniach 30.11 – 3.12.1937 organizuje pierwszy kurs ratowniczy, który liczy 16 osób. Kurs ten prowadził instruktor TOPR i przewodnik tatrzański Stanisław Motyka.
II wojna światowa to przerwa w działalności ratowniczej. Beskidzkie stoki i lasy dawały schronienie w walce z okupantem.
Po jej zakończeniu odżyła funkcja beskidzkich „zielonych płuc” dla mieszkańców Górnego Śląska. W latach tuż po wojnie notuje się coraz więcej wypadków. Z inicjatywy Prezesa Okręgu PTT w Katowicach Stanisława Zięby, tworzy się w Bielsku w 1951 roku Narciarskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (jako sekcja PTT z Katowic) pod kierunkiem Stefana Czerneleckiego. Pierwsze dyżury pełnione są na Klimczoku i w Szczyrku. Liczba turystów latem i zimą, a tym samym liczba wypadków, skłoniły ratowników i działaczy turystyki z Bielska-Białej, Żywca, Cieszyna i Szczyrku do zorganizowania pierwszego kursu ratownictwa górskiego, który został przeprowadzony w dniach 20-24 listopada 1952 r. w Szczyrku, w Domu Wycieczkowym PTTK „Goplana”.
Kurs ukończyły 32 osoby, rekrutujące się głównie spośród turystów narciarzy, taterników, gospodarzy i pracowników schronisk. 25 listopada 1952 roku odbyło się pierwsze zebranie organizacyjne Beskidzkiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego PTTK – pierwszej jednostki regionalnej poza Tatrami (dziś funkcjonującej pod nazwą Grupy Beskidzkiej GOPR). Przyjmuje się tę datę za początek zorganizowanej działalności ratownictwa górskiego w zachodniej części Beskidów.
Początkowy okres organizacyjny charakteryzował się powstawaniem nowych stacji i punktów ratunkowych. Naglącą potrzebą było również przeszkolenie nowych kandydatów na ratowników. O celowości powołania służby świadczyło udzielenie pomocy ofiarom 106 wypadków w pierwszym sezonie zimowym 1952/53 w rejonie Szyndzielni, Klimczoka i Szczyrku.
