RYSZARD DRĄGOWSKI – POWSTANIEC I RATOWNIK
Dziś mija 76 rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Być może nie wszyscy wiedzą, że i ratownicy górscy brali udział w Powstaniu. Jednym z nich był Ryszard Drągowski.
Urodzony 27 marca 1920 roku w Warszawie, w dniu wybuchu Powstania miał zaledwie 24 lata. Walczył w Śródmieściu jako starszy strzelec w szeregach 2 kompanii 3 batalionu pancernego Armii Krajowej (batalion „Golski”).
Po upadku Powstania dostał się do niemieckiego obozu jenieckiego Stalag XB w Sandbostel, leżącym ca 60 km od Hamburga. 29 kwietnia 1945 r. obóz został uwolniony przez żołnierzy armii brytyjskiej.
Ryszard Drągowski wrócił do kraju i pod koniec lipca 1945 r. zameldował się w Zakopanem, gdzie mieszkała jego siostra. Ona również była w AK i jako sanitariuszka brała udział w powstaniu, ale udało jej się uniknąć niewoli.
Góry, które znał z czasów przedwojennych wakacji, stały się istotnym elementem życia Ryszarda Drągowskiego. W roku 1954 r. został pracownikiem, a po kilku miesiącach kierownikiem schroniska na Hali Gąsienicowej które prowadził do roku 1969.
Po Tatrach chodził turystycznie i nieco się wspinał. Jego partnerem wspinaczkowym był Michał Gajewski (Naczelnik Grupy Tatrzańskiej GOPR w latach 1967-1969).
W roku 1955 r. Ryszard Drągowski złożył przyrzeczenie i został ratownikiem Grupy Tatrzańskiej GOPR. W roku 1969 został Naczelnikiem Grupy i funkcję tę pełnił do roku 1972.
W latach 1974–1980 był Prezesem zakopiańskiego Oddziału PTTK. W roku 1977 roku otrzymał uprawnienia przewodnika tatrzańskiego.
Na załączonym poniżej zdjęciu (zbiory prywatne Jerzego Klimińskiego – Naczelnika Grupy Tatrzańskiej GOPR w latach 1978–1981), od lewej : Józef Uznański, Ryszard Drągowski i Jerzy Klimiński.
Wielokrotnie odznaczany: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, złotą i srebrną odznaką GOPR oraz złotą odznaką PTTK.
27 lipca 2009 roku Ryszard Drągowski zmarł. Jest pochowany na zakopiańskim cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.
