60-LECIE GOPR - BARBARA KOZAK - RATOWNICTWO GÓRSKIE

60-LECIE GOPR – BARBARA KOZAK

SŁABA PŁEĆ W SŁUŻBIE BŁĘKITNEGO KRZYŻA

Kiedy rozpoczynałam pracę w GOPR, w jednym z pokoi w Dworcu Tatrzańskim mieścił się ówczesny Zarząd. Przy każdym biurku… inny ”departament” i szef tegoż. „Najbogatszy” był departament finansowy (3 biurka !). Moim vis a vis była Pani Krystyna Trybułowa – Główna Księgowa GOPR, której asystowały dwie młode dziewczyny: Krysia Golik i Basia Kozak.

To z Basią właśnie zaprzyjaźniłam się „od pierwszego wejrzenia” i na zawsze. Wszelki czas wolny spędzałyśmy na wspólnych wędrówkach, ba, nawet podróżach ! Głównie jednak pracowałyśmy, i to bez wytchnienia.

GOPR był z całą pewnością pracą naszego życia.

Rozmaite problemy, z pracą niezwiązane, zmusiły mnie do wyjazdu z Zakopanego. Był to dla mnie cios który niemal odchorowałam.

Basia, urodzona zakopianka, nierozłącznie z miastem związana – oczywiście pracowała dalej.

Księgowość to nie jest żaden „event”, o odniesionych w tego rodzaju pracy sukcesach nie piszą na pierwszych stronach gazety i nie jest się ściganym przez paparazzich. Ta trudna, żmudna, wymagająca uwagi i koncentracji praca, jest jednakowoż nieodłącznym elementem w egzystencji każdej Firmy i Organizacji.

Obdarzona anielską cierpliwością, skrupulatna i dokładna w pracy Basia dbała o bezbłędność wykonywanych dla GOPR zadań przez wiele lat, aż do czasu przejścia na emeryturę.

Kiedy podczas uroczystości związanych ze 100 leciem TOPR uhonorowano również Basię odznaczając Ją Złotym Krzyżem Zasługi, byłam dumna jak paw i bardzo szczęśliwa że mogę być świadkiem tego wydarzenia.

Byłam i jestem bardzo wdzięczna Tym, Którzy o takim odznaczeniu dla Basi zadecydowali.